Een nieuwe afdeling en een heleboel gezelligheid

Sinds deze week werk ik op een andere afdeling in het ziekenhuis, accidents and emergencies. Dit is natuurlijk heel wat anders als de NICU waar ik eerst zat. Het is nogal een verschil of je patiënten baby’s zijn die de hele dag slapen of volwassenen die je kunnen vertellen wat er aan de hand is etc. Op de afdeling waar ik nu zit zie je af en toe hele heftige dingen voorbij komen. Dinsdag was er bijvoorbeeld een vrouw met hele stukken zonder huid. Er was een bacterie in wondjes van haar gekomen die je huid op eet. Ik had nog nooit zo iets gezien. Ze kon zo meedoen in een horrorfilm. Verder zijn er patiënten die bijvoorbeeld ergens vanaf zijn gevallen of door iets scherps hebben gelopen. Soms zijn er zwangere vrouwen of mensen met een ernstige vorm van malaria. Meestal blijven de patiënten maar even op de afdeling A & E en gaan vervolgens naar een andere afdeling.

Ik krijg ook iets meer te doen bij A & E dan bij NICU. Zoals patiënten naar de x-ray, het lab of een andere afdeling brengen, temperatuur, pols, ademhaling en bloeddruk checken en ik werd bijvoorbeeld ook een keer op pad gestuurd om eten en drinken te kopen voor een patiënt die honger had. Ook leggen de dokters veel meer uit dan op mijn vorige afdeling. Daar gaven ze wel een (kort en soms onbegrijpelijk) antwoord als je iets vroeg maar ze vertelden bijna nooit iets uit zich zelf. Bij A & E vertellen dokters als ze het niet te druk hebben gewoon wat ze aan het doen zijn en waarom.  

Verder ga ik nog steeds bijna elke ochtend naar het leprocy camp, zie mijn vorige blog. Voor het leprocy camp hebben we een grote tas vol met ontsmettingsmiddelen, verband, pleisters etc. We kopen alle spullen van geld dat ooit door verschillende vrijwilligers aan het project is gegeven. Gister heeft een vrijwilliger de tas in een taxi laten staan, en dat is nogal een groot probleem. Zonder de spullen kunnen we niks doen. De politie is verteld dat we de tas kwijt zijn en het is omgeroepen op de radio. Als we de tas niet terug vinden betekent dat, dat we alles op nieuw moeten kopen. Het zal alles bij elkaar behoorlijk prijzig zijn… (donaties zijn altijd welkom) Vanochtend hebben we alles meegenomen wat we zelf hadden meegenomen van thuis en met wat creativiteit toch de wonden verzorgt. Na een tijdje kwam Bernard, verantwoordelijk voor het medical project in cape coast, met de mededeling dat de tas gevonden is! We hebben de tas nog niet officieel terug, maar ik neem aan dat het wel goed komt nu.

Behalve werken wordt er hier ook veel gefeest. Dit had ik van te voren echt totaal niet verwacht. Het idee dat ik 3 maanden geen alcohol zou drinken is niet helemaal waar, sterker nog het aantal drankspelletjes dat ik ken is inmiddels flink gestegen. Er zijn vaak feestjes van vrijwilligers omdat ze Ghana verlaten of jarig zijn. Als er geen feestje is gaan er veel vrijwilligers naar Oasis om gezellig wat te drinken of te dansen. Ook zijn er een aantal vrijwilligers die geregeld een dag vrij nemen om bijvoorbeeld naar het strand te gaan. Ik vind dit zelf een beetje vreemd omdat als je hier liever naar het strand gaat dan werkt, je beter gewoon op vakantie had kunnen gaan.

Voor mij is het weekend een beter moment om naar het strand te gaan en iets van Ghana te zien. Afgelopen weekend ben ik met twee huisgenootjes naar het Elmina Castle geweest. Dit is een slavenfort, dat voornamelijk van Nederland was. We kregen een rondleiding en werden opgesloten in een cel. Verder zijn we naar het strand geweest. Het strand is hier zoals je weleens ziet in films, met palmbomen en hoge golven, alleen lopen er hier af en toe wat Ghanezen met van alles op hun hoofd door het beeld.

Doordeweeks werk ik dus gewoon het liefst. Ik werk meestal tot ongeveer 2 uur, dus is er nog genoeg tijd om ’s middags bijvoorbeeld even de stad in te gaan. (en soms ’s avonds naar een feestje of Oasis) Over het algemeen zijn mijn dagen dus goed gevuld, wat er voor zorgt dat ik bijna non-stop moe ben. Het zorgt er ook voor dat de tijd echt ongelofelijk snel gaat. Ik dacht dat van te voren dat 3 maanden erg lang was. Maar ik zit inmiddels al zo goed als op 1/3. Ik ben eigenlijk al weer bijna thuis.