vrijdag 17 december 2010

Meesterwerk


Met veel moeite ga ik hier weer een blog produceren. Het is alweer bijna 2 weken geleden! Het wordt eigenlijk elke keer lastiger om een blog te schrijven. Het is natuurlijk ook veel leuker dingen te doen in plaats van op te schrijven wat je doet. Vandaag heb ik in ieder geval wel de tijd om mijn blog te schrijven. Ik zou vandaag met Loes en Georgi naar Kumasi gaan, maar het feest ging niet door. Vandaag is de eerste dag van de kerstvakantie hier voor scholieren. Kinderen hebben hier 4 weken kerstvakantie. Het was dus extreem druk bij de trotro’s en bussen. Het had niet echt zin om te wachten tot we in een tro konden, omdat we dan haast geen tijd meer zouden hebben in Kumasi. Ik baal er wel van. Ik ben vanochtend  voor niks om 6 uur opgestaan (ik was gisteravond pas om 2 uur thuis na het afscheidsfeestje van Fred en Rebecca) voor niks niet naar het leprocy camp en ziekenhuis geweest, 2 uur voor niks gewacht en voor niks taxi’s betaald. Nu vertrekken we waarschijnlijk morgenochtend om 4 uur ’s ochtends. Ja,  4 uur ’s ochtends. Ik wil erg graag naar Kumasi, dus ik heb het er wel voor over. Het is geen leuk dag vandaag want behalve dat ik niet naar Kumasi kon gingen ook Fred en Rebecca vandaag naar huis:(! Ik heb nu wel twee keer afscheid kunnen nemen. :)
Vorige week woensdag ben ik toch nog samen met Rebecca en Loes naar Bessua gegaan. Fred zou eigenlijk ook meegaan maar hij was ziek. :( In Bessua waren Loes en ik al eerder geweest, wat eigenlijk wel handig was omdat we precies wisten hoe we er moesten komen en waar we goedkoop konden slapen etc. Donderdag werd ook Rebecca ziek wakker, ze had precies hetzelfde als Fred. Waarschijnlijk hebben ze iets opgelopen toen ze in een meer hier hebben gezwommen. Hoewel Rebecca zich echt niet lekker voelde wilde ze toch erg graag verder naar onze volgende bestemming. Green turtle lodge, een ecologisch beach resort. Helaas was onze tocht er naar toe, niet ideaal als je ziek bent. We hadden een taxi kunnen nemen die ons direct naar green turtle bracht. Deze taxi was alleen niet helemaal bestand tegen de zandweg met kuilen. De stoel van de bestuurder kwam bij elke hobbel bij ons op de achterbank terecht en ik heb de hele weg de deur goed vast moeten houden omdat deze bij elke kuil open ging. Toen we halverwege waren, wilde de driver niet verder omdat zijn taxi half uit elkaar viel. Hij wilde ons in een passerende  tro stoppen. Toen hij niet een deel van het geld terug wilde geven, heeft hij ons toch tot aan green turtle gebracht. Zijn taxi is niet eens uit elkaar gevallen. Ik vraag me wel af of hij de terugweg heeft gered. Toen we bij green turtle aangekomen heeft Rebecca de hele dag in onze kamer gelegen, wat wel erg jammer was omdat het Loes’ verjaardag was. Gelukkig waren er bij green turtle een aantal vrijwilligers uit andere delen van Ghana en ook wat vakantiegangers, waarmee we een gezellige avond hebben gehad. De volgende dag voelde Rebecca zich alweer een stuk beter maar ze wilde toch naar huis. Na lang aandringen van Rebecca zijn Loes en ik met zijn 2en verder gegaan. We hadden gelezen over een plek waar je buiten in een hangmat (met klamboe er over heen) kon slapen. Dat klonk wel superleuk. Maar toen we in het dorpje aankwamen bleek de plek nog niet te bestaan. We hebben toen in een boomhut geslapen wat ook wel leuk is. We zaten aan een prachtig strand en we waren samen met 2 duitsers de enige toeristen op het strand en in het dorpje. Dat was wel erg speciaal. Zaterdag zijn we terug naar huis gegaan. De terugreis verliep belachelijk voorspoedig, we hebben nergens hoeven wachten, wat echt heel bijzonder is in Ghana. We waren dus ruim op tijd voor het afscheidsfeestje ‘s avonds van een aantal vrijwilligers.
Afgelopen woensdag ben ik in plaats van naar het ziekenhuis met Fred en Rebecca, die inmiddels weer beter waren, mee geweest naar hun school. Fred was er altijd heel erg enthiousiast over en ik wilde het toch graag zien voordat ze naar huis gingen. Woensdag was er een speciale kerstviering op de school. Kerst is een groots feest in Ghana, de kinderen hadden allerlei optredens. Er was een koor, een dansgroep, er werden gedichten voorgelezen en er was  zelfs een modeshow. Ook de docenten deden met alles mee. Ook fred en Rebecca en ik moesten er aan geloven, we moesten met de docenten dansen terwijl er 300 kinderen + ouders in de zaal zaten. Na de kerstviering kregen we lunch op school. Er was geen les vandaag dus heb ik maar wat met de kinderen gespeeld. Dit bestond vooral uit foto’s van de kinderen maken wat ze echt fantastisch vinden.  
Het is wel jammer dat ik door dit alles zo weinig dagen over houdt bij pediatrics, wat echt een hele leuke afdeling is. De zusters zijn heel aardig en ze laten je best veel doen. Dit komt misschien ook omdat ik er samen met Cindy werk, en zij is al klaar met haar opleiding verpleegkundige. Ik mocht bijvoorbeeld een medicijn via het infuus toedienen wat over 20 minuten verspreid moet worden gegeven. Verder help ik wonden verzorgen en moet ik samen met Cindy van alle kinderen de vitals checken (hartslag, ademhaling,temperatuur) Ook de dokters zijn er heel aardig, en leggen je best veel uit. Soms is er een afdelingvergadering, daar mogen Cindy en ik gewoon bij zijn. Ze bespreken dan bijvoorbeeld waaraan patiƫnten zijn overleden, en hoe ze de afdeling kunnen verbeteren. Best interessant. Ik heb de laatste twee weken nog niet ingepland waar ik ga werken, dus ik denk dat ik dan nog terug ga naar pediatrics, of nu een week langer blijf en dan alles een week opschuif. Het maakt het ziekenhuis over het algemeen niet echt uit waar ik wanneer werk, alles is mogelijk. :)
Hopelijk kan ik in mijn volgende blog over een geslaagde trip naar Kumasi vertellen!
(Na zo’n meesterwerk als dit zijn reacties wel toepasselijk)



6 opmerkingen:

  1. aan alle lezers van dit blog: Brechje vindt het leuk om reacties te krijgen dus... klim in de pen en laat een bericht achter!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgens mij party jij veel te veel :)
    Wij hadden gister ook een ultiem feest! Joa was jarig en er was een zeer nice bonbonk techno party.
    Er ligt hier sneeuw jonge, niet normaal. Vreselijk irritant ook natuurlijk, want niks functioneert meer.
    Zo bruin als mij wordt je natuurlijk nooit, vergeet dat maar!

    Dag lieve Brechje! We missen je.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Whitley je lult man! Brechje is inmiddels zwartgeblakerd en jij loopt hier met bleke wangetjes door de sneeuw. Ik geloof dat ik zelf trouwens nagenoeg onzichtbaar ben in de sneeuw. Er zweeft alleen haar.
    Je moet maar snel weer terugkomen B, want er valt hier zo veel te beleven! Ja dat meen ik echt. We hebben enorm gelachen met Nick en Simon, Robbert de GVR aanbeden, Cath gedronken, meermaals liefdesverklaringen aangehoord (Joa), sneeuwgevechten meegemaakt, geglibberd, heel erg lekker gegeten, ons geƫrgerd aan/genoten met Pagter, hondenpoep van de trap geschraapt, gesnord, muziekjes geluisterd, euforische dansmomenten op lekkere beats beleefd, 3 kazen, een stuk brie, roomkaas en strooikaas aangeschaft omdat het in de aanbieding was, en feestjes feestjes feestjes feestjes! En we gaan naar HAMBURG om Oud & Nieuw te vieren tussen de krakers. Lekker underground.

    Nou, ik hoop dat je nu ook jaloers op ons bent!
    LIEFSXXXXXX

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wees maar niet bang hoor, ik ben jaloers! vooral op de kaas. ik mis kaas. en ik mis u en de bruine whitley ook. ik denk dat ik misschien mogelijk wellicht inderdaad wel een kleine kans heb whitley te overtreffen dit jaar ^^

    BeantwoordenVerwijderen
  5. je bent echt in een andere wereld.
    alles in anders in ghana.
    we hebben weer genoten van je meesterwerk.
    groeten van kees en annette

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben trots op je meesterwerk! Hoe krijg je ze telkens toch weer geproduceerd?
    De beach trip was super leuk, hopelijk maken we nog veel meer leuke trips komende weken!

    xox

    BeantwoordenVerwijderen